Etyka zawodu tarocisty i wróżbity
Wraz z rozwojem i postępem społeczeństwo specjalizuje coraz to nowsze funkcje i role, i tak jak żywy organizm wytwarza nowe tkanki, które pomagają utrzymać homeostazę – równowagę całości.
Etyka tarocisty
Etyka – postępowanie moralne jednostki, lub społeczności zgodne z określonymi normami. Etyka stara się opisać i wyjaśnić przyjęte zasady moralne z punktu widzenia powinności lub wartości charakteryzujących ludzkie postępowanie. /Antoni Podsiad – Słownik Terminów i Pojęć Filozoficznych/
Wraz z rozwojem i postępem społeczeństwo specjalizuje coraz to nowsze funkcje i role, i tak jak żywy organizm wytwarza nowe tkanki, które pomagają utrzymać homeostazę – równowagę całości. Żywy organizm pnąc się po szczeblach ewolucji biologicznej i wyodrębniając nowe funkcje tkanek zwiększa swoje szanse na przetrwanie. Z czasem wyspecjalizowana funkcja społeczna staje się zawodem, posiada tradycje, wiedzę i etykę. Osoby oddane własnej pracy dokonują systematyzacji zdobytej wiedzy i doświadczeń, a poprzez obronę własnej działalności rozumieją współdziałanie i podnoszenie jakości wytwarzanych produktów i usług. Klasyczna psychoterapia to 3-godzinne spotkania w tygodniu przez okres dwóch lat. Kto w dzisiejszych czasach, które cechuje szybkie tempo życia ma czas na taką formę pracy nas sobą? Naturalnie kształtuje się potrzeba silniejszych i szybszych metod dających wgląd w podświadomość i wskazówki do pracy nad sobą. Stąd też coraz to nowsze metody terapeutyczne i zainteresowanie filozofią wschodu, której odpowiedzi na pytania egzystencjalne wydają się wielu osobom bardziej czytelne niżeli te, które znajdują w rodzimej religii.
Opierając się o piramidę potrzeb A. Maslowa możemy dokonać systematyzacji zawodów oraz istniejących funkcji i ról społecznych będących odpowiedzią na potrzeby jednostki. W fundamentach znajdziemy zawody dające nam możliwość przeżycia i przetrwania.. Na szczycie zaś znajdziemy funkcje i role odpowiadające na tzw. potrzeby duchowe jednostki ludzkiej. Ściślej, jest to potrzeba samorealizacji, spełnienia poprzez realizacje celów i wykorzystanie swoich potencjałów oraz samotranscendencja – potrzeba przeżywanie szczytowego doświadczenia. Role i funkcje społeczne opisuje sam tarot gdzie znajdziemy: Maga – rzemieślnika, konstruktora, artystę. Kapłankę – odtwórcę, wykonawcę. Cesarzową – specjalistę, Cesarza – decydenta, polityka, Kapłana – nauczyciela psychoterapeutę, Eremita – nauczyciela duchowego.
Każda grupa zawodowa z czasem wytwarza własne tradycje, podnosi jakość usług i stara się chronić swoich praw przed oszustami i hochsztaplerami, a przede wszystkim tymi osobami, które działają na rzecz złego imienia danego zawodu. Nie jesteśmy w stanie ocenić kompetencji tarocisty nie znając tajników pracy z tarotem, stad możliwość manipulacji i nadużyć. Aby zachować i unormować postawę i zasady pracy danej specjalności powstaje zbiór zasad postępowania, praw i obowiązków – kodeks etyczny. Przestrzeganie zasad kodeksu etycznego to jedyna droga, aby ocenić jakość pracy usługodawcy na podstawie szczątkowych informacji np.: obiegowych opinii. Kompetencje tarocisty możemy sprawdzić zadając mu proste pytania lub obserwując jego postępowanie i sposób prowadzenia kontaktu od pierwszych chwil spotkania czy już nawet rozmowy telefonicznej.
Poniżej chciałbym przytoczyć pięć głównych zasad etycznych, który obowiązują wszystkie osoby posługujące się tarotem. Przy ich wyborze nie kieruje się ich ważnością z uwagi na konsekwencje wynikające z ich łamania lecz przydatności dla wyboru dobrego doradcy.
1) bezwzględnie zakazuje się pracy na czas
Barbara Antonowicz–Wlazińska, autorka książki „Tarota Intuicyjny” jest zdania ze seans z tarotem nie powinien trwać więcej niż 45-60 minut w powodu trudności utrzymania przez pytającego uwagi. Ten pogląd wydaje się właściwy dla seansów terapeutycznych gdzie klienta zmuszony jest do mówienia i kojarzenia. Faktem jest, że trudno jest utrzymać uwagę i zapamiętać wszystko, co jest wypowiadane podczas 2-3 godzinne seansu. Dobrze poprowadzone spotkanie ma swój charakterystyczny rytm ustalony losowaniem i wykładaniem kart. Niezbyt długie zatrzymywanie się przy jednej dziedzinie pomaga zachować koncentracje przy następnej. Tak prowadzony seans może trwać bardzo długo szczególnie, jeśli klient wraz z nami będzie rozwiązywał tarotowe rozkłady poszukując zależności. Ponadto profesjonalista nie zapomina o właściwym podsumowaniu w końcowej części spotkania.
2) ustalenie kontraktu: tematu spotkania, zakresu możliwych pytań
Skandaliczne jest pobieranie opłaty za jedno pytanie i windowanie wysokości honorarium w trakcie spotkanie za dodatkowe rozkłady. Ilość rozkładów to kwestia techniki pracy. Pytający powinien płacić za uzyskanie odpowiedzi w tematach, z którymi przychodzi lub przy ujęciu ogólnym. Ponadto, nigdy na jednym pytaniu się nie kończy, a dziedziny i ich wzajemne wpływy łączą się. Uczciwie jest określić temat spotkania i minimalny czas potrzebny na przeprowadzenie seansu oraz koszt.
3) jasne podanie wysokości honorarium
Wysokość honorarium to indywidualna sprawa każdego tarocisty. Ważne jest, czy tarocista od początku klarownie wycenia swoją prace i jasno przedstawia wysokość honorarium swojemu klientowi. Kwestia ceny jest już sprawą pomiędzy nimi. Wysokość honorarium powinna być podana podczas ustalenia kontraktu lub przed seansem. Płacimy za prace a nie za czas.
4) notatka z wylosowanych kart wraz z pytaniami (bez interpretacji) na życzenie pytającego.
Każdy pytający powinien mieć możliwość konsultacji usłyszanej interpretacji u innego specjalisty. Jest to możliwe tylko po zapisaniu rozkładu (pytań) i wylosowanych kart u innego tarocisty. Nie powinniśmy liczyć na to, że u drugiej osoby pojawią się te same karty gdyż tendencja może zmienić się pomiędzy spotkaniami.
5) mówienie o rzeczach obiektywnie negatywnych typu: śmierć
W przypadku wróżbitów nie powinno się informować pytającego o negatywnych elementach prognozy, jeśli pytający nie zapyta o nie sam lub nie wyrazi zgody. W przeciwnym razie zawsze brana jest odpowiedzialność za drugą osobę. Tarocista natomiast może tą decyzje podjąć sam, czego nie uzależnia od swojego pukntu widzenia, lecz od umiejętności odczytania z rozkładu możliwości odwrócenia negatywnej tendencji, jak również dobrego kontaktu z klientem, który daje gwarancje, że porada zostanie przyjęta i zrozumiana przez pytającego. Może to jednak okazać się bardzo trudne.
6) Niedopuszczalne jest utwierdzanie pytającego w poglądzie o nieodmienialności i nieodwracalności losu, wraz z podawaniem, że podstawą wiarygodności jest fakt sprawdzania się wszystkich głoszonych przez niego przepowiedni.
Utrzymywanie klienta w takich poglądach prowadzi do uzależniania od siebie tych pytających, którym prognoza sprawdzi się w całości lub po części. Zwalnia go z konieczności samodecydowania i stanowienia o sobie.
Kształtowanie zasad etycznych zawodu tarocisty i wróżbity powinno odbywać się z uwagi na szeroko pojęte dobro społeczne związane z powszechnością i popularnością tarocistów, tarocistek, wróżek i wróżbitów. W każdej kulturze i w każdym okresie pojawiały się takie osoby i czy się to komuś podoba czy nie, mamy do czynienia z całkiem sporą grupą zawodową. Grupa ta w chwili obecnej nie jest w żaden sposób zorganizowana, brak jej stowarzyszenia i prawnych uregulowań, które mogłyby chronić jakość usług i ograniczyć nadużycia. Dopóki się to nie stanie jedynym weryfikatorem jest sam pytający. Mam nadzieję, że wiedza o powyższych 6 zasadach pomoże wybrać zarówno dobrą wróżkę jaki i kompetentnego tarocistę.
Artykuł opublikowano za zgoda autora
Piotr Horn – tarocista, nauczyciel tarota, muzykoterapeuta, założył i prowadzi Akademię Tarota oraz Centrum Tarota www.piotrhorn.pl. Prowadzi seanse indywidualne i online, specjalizuje się w Biznes Tarocie, Tarocie Karmicznym, Osobistym oraz Analizie Związków.